Karanlığa Sızan İyiliğin Gölgesi - rahle.org

Karanlığa Sızan İyiliğin Gölgesi - rahle.org

Karanlığa Sızan İyiliğin Gölgesi


Facebookta Paylaş
Tweetle

 

Yusuf ER


Karanlığa sızan iyiliğin gölgesini bir adamın gözlerinde gördüm.

Göğü, dağların üzerine çeken ne varsa sessizce Hep iyiliğin gölgesinden oldu. Çocuksu haykırışların ardında, kırılan sevinçlerin Ve puslu camlara yazılan tek şey Karanlığın insanların kalbinde bıraktığı derin yara izleriydi. An gelecek, karanlık iyiliğin gölgesinde kaybolacak Ve zaman, kabuk bağlayanların yüreğinden, tarihe sızan cümleleriyle Tükürecek insan görünümlü yüzlere. Haklı olarak ne çok acı var demişti şair Ve şimdi aynalar bile titrer oldu akan gözyaşlarına. Uzun uzun bakıyorum kıvrılan sokaklara, Baskın gelen her cümle, insanların sırtında kamburlaşmış Yaşam soluksuz yaşanır olmuş, an ölümsüz düşünülür olmuş Oysa ölüm hayatın en büyük değişim ajanı değil miydi? Kaldırım taşları eskidi, gün ağırdı, Karanlık düştü sarp kayalardan aşağı Artık dinmeli diyorum yeryüzündeki acı, Taşınmalı yürekler elden ele Susmalar, kapılar ardından çekilmeli artık haykırma zamanı Dağlar heybetiyle yanımızda iken böylesine Bu susmalar onu da, zamanı da boğmakta suda. Karanlığa sızan iyiliğin gölgesini bir adamın gözlerinde gördüm. Göğü, dağların üzerine çeken ne varsa sessizce Hep iyiliğin gölgesinden oldu. Ve yine karanlığı delip geçen bu şiirler İyiliğin teknesinde yoğruldu Belki bir elif oluruz da yeniden doğruluruz diye yazılmıştı Hüzünle dökülmeye yüz tutan takvim yapraklarını Gün yüzünden, tarihin aydınlık sayfalarından, Yeniden çıkarmalı ve şahlandırmalı yürekleri, iyiliğin ellerinde karanlığa karşı…

Copyright 2018 © RAHLE DERGİSİ