BULUTLARA MERHAMET
İlkbaharın son günü
Kırlara koştu çocuk Adı...
Dudakları dualı
Gözleri kupkuru Kalbi...
Bulurum ümidiyle yağmuru
Derken bir rüzgar atı
Aldı sırtına
Uçurdu onu
Ta bulutlara
Bulutlar
Merhaba dediler
Merhaba dedi çocuk
Unuttunuz sandım
Hayır dediler bulutlar
Biz değil
İnsanlar unuttular
Yağmuru rahmeti
Merhameti
Sinelerinde şimdi
Bir taş taşımaktalar
Çocuk itiraz etti buna
Kendi adına
Ve istedi rahmetten
Payına düşeni
Bulutlar sevinçlerinden
Yağmak istediler
Ama unutmuşlardı yağmayı
Sıktılar kendilerini
Boş yere zorladılar
Bir damla bile çıkaramadılar
Çocuk mahzun
Boynunu büktü
Acıdı birden bulutlara
Gözlerinden birkaç damla yaş düştü
Bulutların üstüne
insanlığa rahmet olanı’
Gördükleri ilk gün
Nasıl doldularsa rahmetle
Öyle doldular
Bulutlar
Her sinenin yolunu tuttular
Çocuk binerek
Bir rahmet damlasına
Ulaştı yeryüzünün her yanına Filistin’e Afganistan’a Çeçenistan’a
Nerede bir çocuk varsa orayı
Çevirmek için gülistana
Ilkbahann son günü
