Toprağa Sesleniş
Abdülkerim KARAAĞAÇ
TOPRAĞA SESLENİŞ
Kazmamla kazıyor, küreğimle açıyorum
İstediğim her yöne, severek saçıyorum
Vallahi her şeyden sana, sana kaçıyorum
Beni çok sıkma ne olur güzel dostum
Yorulup bitinceye dek oynadım seninle
Altını, üste getirdim küreğim belimle
Seni ayağımla incittim, sevdim elimle
Beni çok sıkma ne olur güzel dostum
Atamsın, mayamsın, anamsın sen benim
Bak işte sendendir gördüğün bedenim
Yalnız seninle kaldığı gün kefenim
Beni çok sıkma ne olur güzel dostum
Cıvıl, cıvıl koşuyordum üstünde dün
Sana eğiliyor âzâlarım bütün
Yüzümü, gözlerimi doldurduğun gün
Beni çok sıkma ne olur güzel dostum
Kimselere bu kadar yakın olmadım
Baş başa annemle bu kadar kalmadım
Sevdiklerimden yana murat almadım
Beni çok sıkma ne olur güzel dostum
Günde en az beş vakit kucaklaşırdık
Her dem Allah’a beraber yaklaşırdık
O’na değdiğimi sanar, koklaşırdık
Beni çok sıkma ne olur güzel dostum
Neden sana bu kadar meylim var, hayret
İçimde bu denli coşku dolu hasret
Yakınlık yetmiyor, üstün bana gurbet
Beni çok sıkma ne olur güzel dostum
Kavuşma sevinciyle bir telaş sardı
Acele yıkayan, giydirenler vardı
Safların en önüne yatırmışlardı
Beni çok sıkma ne olur güzel dostum
Sana gelirken beyazlar giydirdiler
Elden ele arabaya bindirdiler
Senin kara kucağına indirdiler
Beni çok sıkma ne olur güzel dostum
Sen de benim gibi, bir emir kulusun
Bağrında nice yiğitlerle dolusun
Ezelden ebede gidenlerin yolusun
Beni çok sıkma ne olur güzel dostum
Bu kadar yıl dostluğumuz hatırına
Senden harman olan Âdem hatırına
Allah Rasûlü Muhammed (as) hatırına
Beni çok sıkma ne olur güzel dostum
Benim yakarışım Allah’a, bilesin
Elleri açıp Hak’tan yardım dilesin
Zaten aciz, yaşarken çekti çilesin
Beni çok sıkma ne olur güzel dostum
