BİR GECE
On dört asır evvel, yine bir böyle geceydi,
Kumdan, ayın on dördü, bir Öksüz çıkıverdi !
Lâkin, o ne hüsrandı ki: hissetmedi gözler;
Kaç bin senedir, halbuki bekleşmedelerdi!
Nerden görecekler? Göremezlerdi tabii:
Bir kerre, zuhur ettiği çöl en sapa yerdi;
Bir kerre de , mamure-i dünya, o zamanlar,
Buhranlar içindeydi, bugünden de beterdi.
Sırtlanları geçmişti beşer yırtıcılıkta;
Dişsiz mi bir insan, onu kardeşleri yerdi!
Fevza bütün afakına sarmıştı zeminin,
Salgındı, bugün Şark’ı yıkan, tefrika derdi.
Derken, büyümüş, kırkına gelmişti ki Öksüz
Başlarda gezen kanlı ayaklar suya erdi!
Bir nefhada insanlığı kurtardı o Masum,
Bir hamlede kayserleri, kisraları serdi!
Aczin ki ezilmekti bütün hakkı, dirildi;
Zulmün ki, zevl aklına gelmezdi, geberdi!
Alemlere rahmetti, evet şer'-i mübini,
Şehbalini adi isteyenin yurduna gerdi.
Dünya neye sahipse, onun vergisidir hep,
Medyun ona cemiyyeti, medyun ona ferdi.
Medyundur o Masum a bütün bir beşeriyyet.
Ya Rab, bizi mahşerde bu ikrar ile haşret
Mehmet Akif Ersoy
